Çepni Serhat Öztürk

Ne zaman ki klasik Türk edebiyatı dersleri almaya başladım, şairliğim ve şiirim fetre devrine o vakit girmiştir. Ferudun'u tanımak Şâir Serhat'a hiç yaramadı. Ne zaman ki klasik Türk edebiyatı dersleri almaya başladım, şairliğim bir mum gibi, bir süre ışıdı... Ve hemen, cılız bir kendini gösteriş sonrası söndü. Şiirde mükemmeliyetçilik, sanatçının bazısını öldürür. Ferudun, anlattıklarıyla ve telkinleriyle beni zehirledi. Şairliğim can çekişiyor. Onun acısını her bir zerremde hissediyorum. Şair Serhat ölümle burun buruna. Ya hepten ölecek, ya da bu işten daha güçlü bir kalemle çıkacak. 

Her şey, n'üçün bomboş gelir insana? Tek bir şeyde bile n'üçün en ufak bir teselli bulunamaz? Ne kitap okumak, ne yazmak, ne bir şey yapmak, hiçbir şey istemiyorum. Ve dışarı da çıkmak gelmiyor içimden, ama eve de sığamıyorum, ilçeler aşmak istiyorum bisikletle, sonra sıkılıyorum yine, ee ne olacak ki sonra? diyorum. Daha yolda, verdiğin bir molada bile hiçlik fikri kuşatacak zihnini. Nafile çaba, esir edecek seni. Yaptıklarına ve söylediklerine hep şüpheyle yaklaşacaksın, ne kendine ne de fikirlerine tam mânâsıyla inanamayacaksın, bir daha bağlanamayacaksın, canın sıkıldıkça sıkılacak. Saatler birbirini kovalayacak, sen bunları düşünürken. Uyumamış, uyuyamamış olacaksın saat sabaha karşı 4'te. İstersen gün içerisinde kendini olabildiğince yor, faydası olmayacak. Nafiledir çaban. Zihnin bulanmaya devam edecek. Miden bulanacak.  Bir vakitler, yaralarını sarabilmek için sığındığın kitaplar, sanatlar, felsefeler, kurgu karakterler bile seni kandıramayacak, zihnini yatıştıramay...

Toplumu ne kadar kısıtlarsanız, ne kadar baskılarsanız, o toplum, daha hızlı bir şekilde yozlaşır. İnsanlar tahammülsüzleşir, usanır, yoldan çıkarlar, nefret ederler ve işin sonunda siz, baskılarınızla birlikte bir canavar yaratmış olursunuz. Sempati değil, antipati yaratmış olursunuz. O canavar da bir gün sizi yer. Hükümetler, korkmalıdırlar. Hiçbir güç, zıvanadan çıkmış ve gözü dönmüş bir halktan kuvvetli olamaz. Türkiye, zıvanadan çıkıyor, yavaş yavaş. Türk insanı nefretler ve yozlaşım içerisinde, yokluk içerisinde, "kaygıdan kan yutma" durumu içerisinde, yıllardır. O yüzden, hükümet ayağını denk almalı. Gören gözler, görüyorlar ya, hükümet iyi bir son hazırlamıyor kendisine.