Acı

Sınıfta, oturduğum sıra boş kalıyor. Tek ben bulunuyorum o sırada, hiç sekmiyor. Hep böyle :)

Oysa ben, iğrenç bir herif olduğumu zannetmiyorum. Bilgisiz, görgüsüz, geri zekalı, ahmak bir herif de değilim. Deli de değilim. Sohbetim de sarar bence. Yine çekiniyorlar.

İnsanlar, kendilerine yakın hissedebildikleri kişiler ile dostluk kurma girişiminde bulunurlar. Hemen hemen, belli başlı karşılaşmalar harici asla kimse yüzüme bakmıyor.

Sözgelimi ben, birini öldürmedim ya da yüz kızartıcı bir suç işlemedim. 

Sadece, onlar gibi olamıyorum. İlgi uyandırabiliyor ama sevilemiyorum.