"Serhat" dedi

"Serhat,"

 dedi: 

"bir daha bana yazmazsan, bir daha görüşmezsek sevinirim. Senin bipolarlığın beni olumsuz yönde etkiliyor." 

Ona, küçük bir çocukmuşum gibi, heyecanım doruklarda, mutlu-mesut duygularla, safça, yazmıştım; o akşam.

Görüldü atmaya bile tenezzül etmiyordu bu kez. Onca güzel sözlerim, onca güzel sözleri, birlikte geçirdiğimiz ufak ama derin ânlar, hoşsohbetlerimiz nereye gitmişti? Ne olmuştu? Ben ona "Ne oldu, herhangi bir problem mi var?" diye yazmasam, yazmayacaktı. Anlatmayacaktı. Böyle kestirip atacaktı, direkt silip atacaktı. Bunu başarabiliyorlar. Nasıl başarabiliyorlar bilemiyorum, ama başarıyorlar işte. Onlar unutabilirler. Ben "şairim" ya, hafızam kuvvetlidir ve bundan çoğu kez yakınmışımdır. 

Âh, ben de onlar kadar umursamaz, balık hafızalı, kuş kafalı olabilseydim. Başka ne isterdim!