Fırsatları Tepmek Bahsi

Bir soru yöneltiliyor, bugünlerde, bana: "Neden fırsatları tepiyorsun?"

Cevaplayayım.

Bugüne kadar adam yerine koyulmadığımız için, alışık değiliz adam yerine koyulmaya. Bu zamana kadar önümüz devamlı surette kesilmeye çalışıldığı için, alışık değiliz bize fırsat sunulmasına. Şimdiye değin değersiz hissettirildiğimiz için, güvenemiyoruz kendimize. En başından beri, yolun en başından beri horlandığımız için, yerildiğimiz için, hakaretler yediğimiz için, gururumuz incitildiği için, onurumuz ayaklar altına alındığı için özgüven yoksunuyuz. İşte bundan, bugünkü fırsatları tepiyoruz. Pekala, yaptığımız işlerin değerli oluşunu idrak edebiliyoruz. Bireysel anlamda başarılı ve tatminkarız lakin umumun önünde bütünüyle güvensiziz. Neden böyle? Çünkü umum, bize "biz" olmak imkânını sunmamış hiç. Denemişsek, horlanmışız. Biz de bundan usanmışız. Yabanileşmişiz. Şimdi alışmaya çalışıyor, uyum sağlamaya çalışıyor, putları yıkmaya uğraşıyoruz ama işimiz çok zor. Zira biz; adam yerine koyulmaya, sevilmeye, ilgi ve alâka görmeye, değerli hissettirilmeye çok yabancıyız, çok uzağız. Esafilden sayıldığımızdan; mahcup, mutsuz, öfkeli ve dargınız.