Çepni Serhat Öztürk

Neden sonra, insanın icat ettiği en hayati şeyin edebiyat olduğunu düşündüm. O olmasaydı, hâlim nice olurdu!..

Çok sevdik, çok denedik, bunların bazıları var ki yıllar sürdü, yıllarca direttik. Ne var ki, sevilmedik. 

Bu yol, düşüşlerine kadar gitmeli!

  Ekrem İmamoğlu içeri alındı. Üniversite diploması iptal edildi. Halk ayaklandı. Halk sokağa indi. Eylemler başladığından beri, ben de aralarına karışanlardanım. Bu eylemleri çok önemsiyorum. İnsanlar, kendi haklarını korkusuzca aramak için sokağa dökülmeyi öğrenecekler böylelikle. Devletin sahibinin tek bir adam olmadığını, devletin esas sahibinin halk olduğunu, halk da tek adam da idrak etmeye başlayacak. Bundan dolayı memnunum. Görüyorum ki, Erdoğan’ın bakanı, dün bazı büyük şehirlerimizden toplam 393 kişiyi içeri almış. Umarım sıra bir gün bana da gelir diyorum! Korkacağımızı ve sindirilebileceğimizi zannediyorlar, yanılıyorlar. İstedikleri kadar hapsetsinler. İstedikleri kadar yıpratmaya çalışacak olsunlar. Buradan dönüşü yok. İnsanlarımız uyanmaya başladı. Bu devran bir bunun yarısı kadar daha, hatta çeyreği kadar daha gitmez. Pek yakındır sonları. Az kaldı. Yorumlarda görüyorum, insanlarımız “Hepimizi mi tutuklayacaksınız!” diyorlar. “İstediğin kadar tutukla. Bugün 97 kişi ...

Türk'e en yaramaz hâl, tepkisizliktir, aymazlıktır. Türk, düşmanını iyi bilmeli ve düşmanına karşı sonsuz kinci olmalıdır. 

Bir soru yöneltiliyor, bugünlerde, bana: "Neden fırsatları tepiyorsun?" Cevaplayayım. Bugüne kadar adam yerine koyulmadığımız için, alışık değiliz adam yerine koyulmaya. Bu zamana kadar önümüz devamlı surette kesilmeye çalışıldığı için, alışık değiliz bize fırsat sunulmasına. Şimdiye değin değersiz hissettirildiğimiz için, güvenemiyoruz kendimize. En başından beri, yolun en başından beri horlandığımız için, yerildiğimiz için, hakaretler yediğimiz için, gururumuz incitildiği için, onurumuz ayaklar altına alındığı için özgüven yoksunuyuz. İşte bundan, bugünkü fırsatları tepiyoruz. Pekala, yaptığımız işlerin değerli oluşunu idrak edebiliyoruz. Bireysel anlamda başarılı ve tatminkarız lakin umumun önünde bütünüyle güvensiziz. Neden böyle? Çünkü umum, bize "biz" olmak imkânını sunmamış hiç. Denemişsek, horlanmışız. Biz de bundan usanmışız. Yabanileşmişiz. Şimdi alışmaya çalışıyor, uyum sağlamaya çalışıyor, putları yıkmaya uğraşıyoruz ama işimiz çok zor. Zira biz; adam ye...